عِشرة بوابتك للحياه
طول ما احنا قاعدين نفتكر و نسترسل مع الذكرى المؤلمة طول ما هتقفز كل شوية الى تفكيرنا
و اول ما تيجى فى مخنا نقعد نسترجع التفاصيل تانى فتتأكد و تتثبت فى مخنا أكتر
و تيجى تانى كل شوية و هكذا
ودا طبيعى
علشان أكسر الدايرة المفرغة دى مهم :
- أولا اعمل تفريغ للذكرى المؤلمة دى على الورق او تفريغ صوتى او احكيها لحد بكل الافكار الى كانت فى دماغى ساعتها
بكل المشاعر الى كنت حساها
بكل تفاصيل الاحداث الى حصلت
مهم افرغها من مخى
إما مع نفسى
ولو الذكرى او الحادث او الصدمة كانت قوية و المشاعر المصاحبة ليها غير محتملة مهم تكون مع حد
(صديق او معالج)
- ثانيا : اراقب مخى هو انا باستعيد الذكرى دى امتى ؟
مخنا عاوز يحمينا
ففيه أوقات معينة لما بيحس انك هتقع فى خطر مشابه للخطر الى انت وقعت فيه بيجيب لك الذكرى علشان تخلى بالك
و ساعات لما تحس باحتياج نفسى شديد معين كنت محتاجه أوى وقت حدوث الذكرى
فلما تحس بالاحتياج دا تانى يقوم يسترجع الذكرى
و ساعات للاسف نستحلى دور الضحية بدل ما نتعلم الدرس
يعنى كل ما
احكيها لنفسى او احكيها لحد آخد تعاطف و صعبانيات و دا بيريحنى و يطمنى انى مسنود
او بيشيل من على قلبى الاحساس بالمسئولية تجاه ما حصل
و ساعات ببقى عاوزة أوجع الآخر الى اذانى بانى كل شوية أحسسه بالذنب و اعيد و ازيد فى القصة
و ساعات بيبقى فيه مثير معين او واقعة مشابهة و كل ماتحصل استرجع الذكرى
كل ما بتدخل جوة مخك و تسأل نفسك ليه كل شوية استرجع الموضوع دا
و تبقى صادق مع نفسك
و تقرأ احتياجاتك
و تقرأ ليه مخك بيجيب لك الماضى تانى
هتقدر تتحكم فى الذكرى مع الوقت
افهم الرسالة الى مخك بيحاول يفكرك بيها
و طمنه انك واعى خلاص للدرس
اتفق مع نفسك ان لو قفزت الذكرى لمخك تانى انى مش هسترسل معاه
مهم اتعلم اتحكم فيه مش هو الى يتحكم فىّ
لو جت الذكرى هحاول الهى نفسى بأى حاجة تانية
علشان اقفل دايرة الذكرى و التثبيت دى
بالطبع فيه حالات مش هتعرف تعمل الموضوع دا
و فيه حالات بيبقى عندها PTDS
اضطراب مابعد الصدمة و دول محتاجين علاج نفسى
فى الاحوال الطبيعية كل ما بقاوم الاسترسال مع الذكرى كل ما بيساعدنى على النسيان ..
